Waar is toch die ene oudste weg van de Simplonpas ?

augustus 18, 2024

Zondag 18 augustus Bortelhütte - Brig14 km 150 m+ 1450 m-

Het alternatieve einde van de tocht met de HA-groep was voorbereid. En rond 8 uur 's morgens stopte de eindeloze motregen er mee. Ik kon dus eindelijk gewoon eens wandelen voor mezelf.

Waarom niet gewoon helemaal tot in Brig, waar ik de rest van de groep zou zien in de late namiddag ?

Het eerste stuk kende ik al : een snelle afdaalroute naar Berisal, halfweg het Gantertal. Daar liggen de "oude" en de "nieuwe" Simplonweg door elkaar geknoopt. Hoog boven me, de duizenden auto's en trucks over een gigantisch viaduct. Daaronder een paar verdwaalde toeristen naar de oude Ganterbrücke, op de pasweg die Napoleon liet bouwen. En daartussen ook nog een aangenaam lopend veel ouder muilezelpad dat de paar gehuchten verbindt die hier waren voor de Simplonpas een internationale hoofdweg werd.

Blijkt achteraf dat Thierry, Els en Siemen ook daar waren. Zij hadden een uniek B&B adresje hoog in het Gantertal gevonden, in een authentiek bergdorphuisje dat er nog net zo uitzag als 100 jaar geleden.

Verderop, bij Schalberg, kom ik op de Stockalperweg. In de 17e eeuw was dat de officiële pasweg waarover handelshuizen uit Milaan en Brig muilezelkaravanen met allerlei handelswaar stuurden. Ik had bijna de afslag gemist ; een fietser stopte speciaal voor mij : "je moet dat pad daar nemen, veel mooier!".

Effectief. Schitterend uitzicht op de Saltinakloof, de canyon door bruine brokkelrots die de wegenbouwers tot een lange omweg dwong. Dit pad is echt magnifiek. Heel goede keuze.

Ik daal helemaal af naar de bodem van de kloof en volg die nog een km of zo tot ze abrupt Brig binnenkomt. Hier is een hele zone waar niks is gebouwd : voetbalpleinen, een camping. Vroeg of laat spuwt de kloof een modderlawine uit. Niet dit jaar - het was de beurt aan 2 andere valleien in de buurt, maar niet hier.

Na een bezoek aan het oude stadscentrum loop ik door naar het station. Wifi (mijn telefoon weigert 4G), de enige supermarkt die open is (het station houdt zich niet aan de zondagsrust die in deze regio nog heilig is) en beetje bij beetje contact met de andere trekkers van de groep, die elk op hun manier een heerlijke zondag hadden ingevuld : Thermen, wandelen op de Simplon, ...

De busrit naar het startpunt - een klimmerscamping in Saas Grund - verloopt prima. Met hier en daar de littekens van de verwoestende overstromingen van eind juni.

Wat hebben we geleerd : dat een potluck of tapas maaltijd niet werkt in een stadje met zondagsrust. Wees gerust, naar aloude Vlaamse gewoonte was er veel en heel gevarieerd. Ik heb heerlijk gegeten en de sfeer was perfect. Maar die gepersonaliseerde versgemaakte dingetjes ontbraken.